Fukuoka

De vlucht van Amsterdam naar Seoul verliep snel. Helaas wel weinig geslapen, doordat er regelmatig eten en drinken werd gebracht en daardoor werd ik wakker. In Seoul aangekomen hoefde ik gelukkig maar 2 1/2 uur te wachten en na een vlucht van 1 1/2 uur kwam was ik in Fukuoka aangekomen. Ik was vrij snel door de douane en vlug naar de bus om naar het treinstation te gaan. Van tevoren even navraag gedaan of ik kaartje moest kopen. Dat hoefde niet, je kon ook achteraf contant betalen in de bus. Alleen was ik even vergeten om te berekenen hoeveel geld ik in mijn portemonnee had. De briefjes beginnen bij 1000 yen en ik had ietsie heel veel meer. Eenmaal aangekomen op het treinstation, bleek dat ik geen kleingeld had. Gelukkig had ik een buschauffeur die er niks van snapte en me de bus uit wuifde...


Op het treinstation mijn treinpas ingewisseld en daarna op zoek gegaan naar mijn hostel. Normaal zo'n 10 minuutjes lopen, maar voor mij zo'n 30 minuten, omdat ik de Japanse aanwijzing die ze me hadden gestuurd niet snapte... Eenmaal aangekomen in mijn hostel, was ik doorweekt. Het is zo benauwd in Fukuoka! Dus meteen de douche ingesprongen en mijn spullen gedumpt. Even getwijfeld of ik de stad zou ingaan, maar ik was zo moe dat ik een kopje thee heb gedronken en lekker naar bed ben gegaan. Na een uurtje slapen, de rest van de nacht wakker gelegen. Misschien een beetje last van een jetlag :-(
De volgende ochtend om 8 uur ontbeten en meteen richting centrum gegaan, via verschillende shrinsen (tempels). Waaronder de Tochoji tempel, met een enorme houten Boeddha en een pagode met 5 verdiepingen. Vervolgens de metro genomen naar iets wat opgravingen zouden zijn. Ik kon niks vinden behalve wat stenen muren en later bedacht ik me dat die muren misschien wel waren wat ik zocht... Maar goed, ik snapte het dus niet helemaal. Ik geef de schuld aan het weer, want ondertussen in de temperatuur flink opgelopen en loopt het zweet in straaltjes van me af. Mijn haren zijn wederom doorweekt en ik ben gesloopt. Daarom terug naar het hostel gegaan en een siësta genomen. Daarnaast moeite voeten, want het stratensysteem in Fukuoka krijg ik niet onder de knie en ben al paar keer flink verkeerd gelopen.
Om half 6 toch maar actief geworden om op zoek te gaan naar de beroemde Yatai stalletjes te gaan, die 's avond langs de rivier zouden komen. Natuurlijk ook dit keer een enorme omweg genomen, maar daardoor kwam ik wel langs een standje die boottochtjes aanbood. Daar mooi gebruik van gemaakt en een tocht van een uur over de rivier gemaakt. Het was alleen al heerlijk om daar uit te waaien, maar daarnaast was het ook een gezellige tocht, met springende vissen! Tijdens de boottocht ook kunnen zien waar alle eettentjes waren en daar vervolgens naartoe gegaan. Het zijn er ongeveer 15 en ieder kraampje maakt wel iets anders. Alles aangeduid in het Japans... Dus ik koos maar voor het enige kraampje waar een rij stond, ervan uitgaande dat die rij daar niet voor niks stond. En dat was zo! Ik heb heerlijke dumplings op, die ter plekke werden gemaakt. Ondertussen wisselen het aantal mensen bij het kraampje af. Er is plek voor zo'n 12 mensen en iedereen besteld wat en eet wat en gaat weer verder. Ik had nog bier, dus heb met behulp van wat gebrekkig engels sprekende Japanners een volgend gerecht gekozen: gebakken ei met varkensvlees, was ook weer ook lekker. Daarna naar een ander eettentjes gegaan. Daar de beroemde ramen gegeten, dat is een noedelsoep. Daar kwam ik in gesprek met een paar zuid Koreanen, die van alles wat bestelden. Ik mocht mee-eten, maar na uitleg wat het was, heb ik beleefd afgeslagen. Ik hoef geen maag van een kip of de inhoud van de maag van een varken!! Ik wil best nieuwe dingen (leren) eten, maar de grens trek ik bij ingewanden. Na deze heerlijke avond aan de rivier, terug gewandeld naar het hostel, waar ik wederom zeiknat van het zweet aan kwam.

Op woensdagochtend mijn spullen weer ingepakt en naar het treinstation gelopen. Een zitplaats gereserveerd voor de trein naar Nagasaki. Ik heb vandaag de Kamome nr. 13 Limited Express. Heerlijke leren stoelen, die je kan afstellen. Houten vloer, rolgordijntjes, automatische deuren én soms wat kunst aan de muur. Speciale bagagevakken voor de koffers en backpacks. Wat wil ik nog meer?! Tja, een stoel bij het raam... Daar moet ik de volgende keer aan denken als ik een plek reserveer.

Tot nu toe bevalt Japan erg goed. Het is wel een apart land, dat heel erg ontwikkeld is, maar bijna niemand spreekt Engels. Daarnaast buig ik wat af en dat gaat automatisch. Stel je een vraag aan iemand, buigen ze voor je. Stap je het treinstel uit, staat de man van de schoonmaakploeg te buigen, midden op straat buigen ze nog voor je (misschien ook wel omdat ze me zielig vinden, omdat ik eruit zie als een bezopen kat...) maar ook de conducteur: hij buigt wanneer hij het treinstel in komt, maar ook wanneer hij er uit gaat. Dan draait ie zich even om en maakt een buiging.
Maar ach, dat buigen is ook goed voor me. De bedden hebben namelijk overal matrassen van zo'n 3 cm dikte en met mij gewicht erop blijft er niks meer over en slaap ik dus op een houten plank. Door dat buigen blijven de spieren wel soepel ;-)

Nu aangekomen in Nagasaki en ga daar de boel eens verkennen!

X Debbie