Cambodja: Phnom Penh

Cambodja: Phnom Penh

Dinsdag ben ik om 8.30 uur opgehaald door mijn nogal bijzondere chauffeur. Hij spreekt geen woord Engels en probeert mij onderweg wel allerlei dingen uit te leggen. Daarnaast moet hij soms uit het niets lachen. Het is een lange rit, waarbij hij ook nog eens probeert mee te zingen met allerlei klaagliederen... De muziek is niet om aan te horen, maar zijn gezang al helemaal niet!! Daarnaast rijdt hij als een gek. Aan een stuk door toeteren, om te laten weten dat ie in gaat halen of wanneer er een bocht aan komt om te laten weten dat je eraan komt. Ik dacht dat de weggebruikers in Laos gek waren, maar de Cambodjanen kunnen het beter en deze chauffeur staat bovenaan! ;-)
Waar normaal 6 uur voor deze rit staat, redden wij dit keer in 4 uur.
Daardoor had ik wel de tijd om alvast een deel van Phnom Penh te gaan verkennen. Mijn hostel ligt direct achter het Koninklijk Paleis en de Zilveren Pagoda, dus daar maar meteen naartoe gegaan. Het was allemaal erg mooi. Door de volle zon erop, blinkt het allemaal nog net iets mooier.
Daarna terug naar mij hostel om even af te koelen en op te drogen. Daar bleek ik kamergenootjes te hebben gekregen: een moeder en 2 dochters uit Canada, die samen een rondreis maken van een half jaar. We maken een afspraak om de volgende dag samen op pad te gaan.
's Avonds nog lekker rondgestruind door de straten van Phnom Penh en deze stad leeft!! Het is enorm druk, maar wel gezellig druk. Op een groot plein, bij het Independence Monument zijn jongeren aan het skaten, voetballen, badmintonnen en muziek aan het luisteren. Ouderen zijn aan het dansen op muziek of zitten gezellig bij elkaar. Bijna geen toerist te bekennen en dat maakt het extra leuk. De sfeer is heerlijk en echt Cambodjaans. Als ik verder loop kom ik op Sisowath Quay, de soort van boulevard langs de Mekong. Daar zitten veel eettentjes en ik ontmoet 2 Duisters waarmee ik een hapje ga eten. Daar rustig terug gewandeld naar mijn hostel en lekker op tijd naar bed.
De volgende ochtend staan we vroeg op, want we willen om 8.00 uur in de tuktuk zitten. Helaas duurt het 45 minuten voordat we ons ontbijt krijgen (die man zo ws hard aan het werk, maar het duurde zo lang....), dus werd het iets later. Na een goeie deal te hebben gemaakt met de tuktuk bestuurder, zijn we vertrokken. Allereerst staat de Choeung Ek, ook wel beter bekend als de Killing Fields (velden des doods) op het programma. In de periode 2975-1979 werden door de Rhode Kmer 1.700.000 mensen vermoord van de eigen bevolking. Gevangene van Tuol Sleng werden naar de Killing Fields gebracht om te worden vermoord door het regime van Pol Pot. Bij Choeung Ek zijn in totaal 129 massagraven gevonden, waarvan er 43 nog ongeopend zijn. Er zijn 8985 lijken opgegraven. Kinderen werden tegen een boom doodgeslagen en volwassenen lieten ze doodbloeden, werden met stompe voorwerpen geslagen tot de dood waren. Op het terrein zijn veel kuilen te zien, dat massagraven zij geweest. Soms zie je nog een stukje kleding of botten tussen de bomen of bodem uit steken, die door de regenval naar boven komen. Er staat ook een gedenkteken, met daarin de opgegraven schedels, kleding en botten, om ze zo een zo waardig mogelijke plek krijgen. In Cambodja zijn ongeveer 400 van dergelijk velden gevonden met meerdere massagraven.
Het is heftig, confronterend en indrukwekkend. Maar die woorden schieten te kort voor wat je voelt als je daar rond loopt. Ik kreeg een audio systeem met Nederlands talige uitleg over de plek en soms wilde ik gewoon even niks horen, zo heftig. Er zin geen woorden die kunnen beschrijven wat daar is gebeurd.
Vervolgens zijn we in de tuktuk gestapt die ons naar de Tuol Sleng museum (genocide museum) hebben gebracht. De Rode Khmer heeft in 1975 van middelbare school Chao Ponhea Yat een gevangenis gemaakt. De beruchte S21 gevangenis. Dit schoolgebouw werd gebruikt als martelingen en ondervragingskamp. De martelingen komen voort uit de zuiveringsideologie van leider Pol Pot. Op het terrein staan 4 gebouwen, in oorspronkelijke staat. Je zit de martelkamers, de 'cellen' en heel veel foto's van slachtoffers. Slechts 7 gevangenen hebben deze gevangenis overleefd van de in totaal ongeveer 17.000. Ook deze plek is heel indrukwekkend en ook hier hangt een stilte, terwijl in de stad zit.
Na deze heftige ochtend en deel van de middag, was ik toe aan even helemaal niks doen, maar rondhangen in het hostel is ook niks. Eerst een kleine lunch genomen met een biertje, want dat heb je wel even nodig na zo'n dag! Vervolgens via Wat Phnom en de Centrale Markt rustig teruggewandeld naar mijn hostel. Nou ja... Rustig... Het was spitsuur en één grote chaos en het is echt lachwekkend hoe het verkeer hier rijdt!
Morgen weer vroeg vertrekken naar mijn volgende bestemming!