Hiroshima

Vrijdagmiddag ben ik met de ferry aangekomen in Hiroshima. In mijn hostel snel omgekleed en naar het station gegaan om de stad te verkennen en dan met name het gedeelte rondom
Op 6 augustus 1945 om 7.45 uur werd boven Hiroshima een atoombom afgeworpen. De bom kwam 580 meter boven de grond tot ontploffing. De stad werd geheel verwoest en 78.000 mensen kwamen direct om het leven en de stad taakte radioactief besmet. Aan het eind van 1945 was het dodental ongeveer 140.000. Hierover was van alles te zien en te lezen in het Museum ter herdenking van de Vrede. Dat was erg indrukwekkend!
Daarna gelopen in het Hiroshima Peace Memorial Park, waar onder andere het Children's Peace Monument staat, een eerbetoon aan alle kinderen die slachtoffer zin geworden van de atoombom. Ondanks die geschiedenis, oogt dit stuk van het park heel vriendelijk. Dit komt door de vele papieren gekleurde kraanvogels die om het monument heen staan.
Vervolgens ben ik doorgelopen naar het vredesmonument, de Genbakukoepel. Het bekende plaatje wat iedereen heeft van Hiroshima. Het is een van de weinige gebouwen die zijn blijven staan.
Het is een beladen plek om te zijn en je merkt dat het er ook stil is, ondanks de vele schoolkinderen. Een plek met een grote geschiedenis, waar ik me ook wel heb afgevraagd hoe het heeft kunnen gebeuren. Die eerste bom kwam als een verrassing en daar waren de Japanners niet op bedacht. Maar die tweede bom... Dat had toch nooit mogen gebeuren? Wat hebben de Japanners in de tussenliggende dagen gedaan? Hadden ze het niet kunnen voorkomen? Er is niks bekend over de tussenliggende dagen en dat blijft wel vreemd.... Daar zullen we denk ik nooit een antwoord op krijgen.
Na al deze heftigheid werd het tijd om te eten. Hiroshima staat bekend om Okinomiyaki en dat moest ik natuurlijk even proberen ;-) nou, het was heerlijk!!! Ik heb echt zitten smullen en dit al niet de laatste keer zijn dat ik het eet in Japan!

Zaterdagochtend op tijd opgestaan om na een douche en broodje de trein te nemen richting de ferry na Miyajima (officiële naam is Itsukushima). Het is een redelijk klein eiland dat bekend staat om het shintoshrijn dat erop ligt, het Itsukushima-shrine. Het staat sinds 1996 op de werelderfgoedlijst van Unesco. Voor het schrijn staat in het water de toegangspoort, de torri. Bij vloed staat de poort in het water en bij eb is de poort te voet bereikbaar. Helaas stond de torri voor een deel in de steigers, maar toch blijft het een mooi gezicht.
Verder zijn er op het eiland de Goju-no-to pagode en Senjokaku. Ook kan je naar de top van de Misen berg lopen en dat heb ik ook zeker geprobeerd. Een tocht van 2 1/2 uur volgens de Japanners, maar die hebben het wel vaker mis met tijdschema's. Helaas dit keer niet... Het was zo warm en zo zwaar!! Ik ben na 45 minuten omgedraaid en ben naar de rope-way gelopen en ben dus lekker met de kabelbaan gegaan :-) Daarna moest je nog wel zelf een stuk lopen richting de top, wat in dit weer pittig was, maar het uitzicht.... Zo gaaf! Echt de moeite waard.
Na de terugtocht, een welverdiend biertje gedronken aan het strandje. In Miyajima leven veel tamme herten, die overal rondlopen. Ze proberen overal eten te krijgen en je moet je tas ook goed in de gaten houden. 1 iemand had dit niet gedaan, waardoor een hert een zak chips te pakken kreeg. Het duurde even, maar hij kreeg hem open en de herten hebben heerlijk lopen smullen. Het zijn echt tamme herten, die bij je komen en die je kan aaien.
Toen het donker werd, de ferry terug genomen naar het vasteland. Een aantal mensen die ik had ontmoet op het eiland, hadden een hostel dichtbij de ferry en daar hebben we nog wat biertjes gedronken. Ondanks de biertjes, wel op de tijd gelet en op tijd naar het station gegaan om de trein terug naar mijn hostel te nemen. Echter... Er reden geen treinen!! Het regende en dat was de reden. Meer konden ze niet vertellen. Ja, dat er misschien over 2 uur een trein ging en dat ik op het station mocht blijven en slapen. Ik heb ervoor gekozen om terug te gaan naar het hostel waar ik wat had gedronken en te vragen of ze nog een bed vrij hadden. Helaas... Maar ik mocht wel op de verhoging van het cafegedeelte slapen en ik kreeg een dekentje. De laatste ging rond 2 uur naar bed, dus toen kon ik mijn 'bedje' opmaken. Comfortabel is anders, maar het was droog! Na 3 uurtjes slaap, ben ik naar het station gelopen in de hoop dat er een trein ging. Na een half uurtje wachten vertrok er 1, dus dat scheelde! Dan kon ik nog wat slapen in het bed van mijn, al betaalde, hostel. Helaas duurde de treinrit anderhalf uur, in plaats van 25 minuten... Ik heb op het station maar meteen kaartjes gehaald voor de trein naar Kyoto, om snel te douchen in het hostel en mijn spullen te pakken. In hostel verteld Japanse kamergenoot dat er zaterdagavond een aantal weeralarmen zijn afgegeven voor Hiroshima in verband met kans op overstromingen, wat waarschijnlijk de den was van het niet rijden van de treinen.

Uiteindelijk heb ik zondag om 11.53 uur de shinkansen Sakura 546 genomen richting Kyoto, in de hoop daar een goed bedje te krijgen...

X Debbie