Nelson

Aangekomen in Nelson, bleek ik een hostel te hebben die toch wel erg luxe was; gratis ontbijt, gratis soep en brood 's avonds, zwembad, sauna en gratis WiFi! Eenmaal aangekomen was het ook bijna tijd voor de gratis soep en brood, dat om 18 uur geserveerd zou worden. Nou ja, geserveerd.... Bleek dat mensen al om 17.30 uur in de rij gingen staan. En een lange rij. Oke, het is gratis, maar ik weiger om een half uur in een rij te staan voor gratis eten. Helemaal toen bleek dat de eerste mensen (elke dag dezelfde...) alle groenten eruit vissen en alle bouillon in de pan lieten en bergen brood meenamen. Nou, ik ben naar de supermarkt gegaan met Jarno en Rob. We hadden nog wel het geluk gehad om 3 gratis vissen te scoren. Iemand die bij een visbedrijf werkte, had gratis 6,8 kg gekregen en die deelde hij heel sociaal uit. We hebben lekkere aardappelen, diverse groenten en vis op en ik denk dat die beter vulde dan de gratis soep. En ja, die avond had ik ook weer een goede bodem nodig... Ik dacht op tijd naar bed te gaan, omdat we de volgende dag om 7.20 uur opgehaald zouden worden voor de Abel Tasman, maar het werd toch weer later dan ik dacht. 3 meiden die in de bus zaten van Picton naar Nelson waren er ook en het was weer heel gezellig ;-)
De volgende dag was het even heftig om mijn bed uit te komen, maar om 7.15 uur stond ik gereed met mijn lunchpakketje.
Samen met Jarno, Rob, Tim en Ellen zijn we in de bus naar Abel Tasman NP gebracht. Eerst zijn we op een boot gegaan voor zo'n 45 minuten om daarna naar een strand gebracht te worden. Van daaruit zouden we onze tocht beginnen. Omdat we toch genoeg tijd zouden hebben, zijn we na wat fotoshoots en zwemkunsten van de mannen, vertrokken voor onze tocht. In eerste instantie hebben we een ronde gelopen van 4 kilometer, met een geweldig uitzichtpunt! Wat mooie fotomomenten, met leuke foto's. Daarna zijn we begonnen aan de wandeling van 11,8 kilometer. Het eerste stuk was vrij steil en daarna hebben we vrij goed kunnen lopen. Het was best zwaar, maar ondanks dat ik hier nu ruim 2 weken ben, had ik toch elke keer het gevoel: WAUW, ik ben in Nieuw Zeeland!! Het is bijna niet te bevatten, zo mooi is het hier. Ondanks dat sommige stukken best pittig waren om te lopen, heb ik aan een stuk genoten van de tocht. Tussendoor hebben we nog heerlijke onze lunch gegeten op een strandje en ook daar besef je weer: WAUW!
We hebben in totaal zo'n 5 uur gelopen en we hadden geluk dat het weer goed was, maar ook een beetje bewolkt, waardoor we goed hebben kunnen wandelen.
Bij terugkomst in het hostel een heerlijke douche genomen (wat kan je daar van genieten na zo'n wandeling!) en daarna heeft Rob voor ons Fajita's gemaakt om vervolgens (ja weer...) bier te gaan drinken in het hostel. Het was een erg gezellige avond en het werd dit keer ook echt laat!
De volgende dag stond in het teken van relaxen: uitslapen, ontbijten, lezen in hangmat (3 boeken 50 tinten zijn uit...), bij zwembad liggen, rondje gelopen, in hangmat liggen, bij zwembad liggen, zwemmen, bij zwembad liggen, boodschappen doen, eten, bier drinken. Ja, dat was wel een beetje mijn dag. Toch wel intensief geweest, met dat wandelen, zwemmen en boodschappen doen en dat bij 29 graden... ;-)
Helaas heb ik die avond ook afscheid moeten nemen van de groep, omdat ze de volgende dag zouden vertrekken en ik nog in Nelson zal blijven. Dus ook afscheid van Jarno en Rob, echt 2 leuke gasten, waarvan ik het jammer vindt dat ik ze niet meer zal treffen. Ze hebben mijn tijd dan ik heb :-( Ik zal ze denk ik de komende dagen wel gaan missen, maar weet ook dat ik andere leuke mensen tegen zal komen. Toch blijft het niet leuk... Maar ik moet het positief inzien: na een week lang bier drinken elke avond, gaat dit toch in de kosten schelen ;-)
De volgende dag ben ik op pad gegaan naar de Centre of NZ. Ik dacht: dat doe ik wel eventjes... Man, kon ik weer een berg gaan beklimmen!! Het was weer een superhete dag en het was best een pittige tocht. Vooral omdat ik niet alle bordjes lees, maar soms gewoon een pad in ga en daarna dus enorm op loop. Maar als het harde werk was niet voor niks: het uitzicht was fenomenaal! Het was echt een geweldig en ik heb dan ook, welverdiend, een tijdlang zitten genieten. Daarna aan de afdaling begonnen. Nu wel de bordjes gelezen en bleek dat er nog meer routes waren. 1 daarvan was helaas afgesloten in verband met verhoogde kans op brandgevaar, maar de andere was een stuk van 15 minuten lopen. En ja, ik deed er een uur over... Ik ben over hele smalle paadjes gelopen met ernaast diepe afgronden, maar ik heb wel constant genoten van de uitzichten! Daarna was ik in Branford Park, bleek dat aan de andere kant van de berg te zijn en ik had echt geen energie meer om via de berg weer terug te gaan... Op goed geluk ben ik gaan lopen en na maar 1 keer omdraaien, kwam ik weer op de route van Nelson terecht. Via Waahi Taakaro Reserve, Queen's Garden en het centrum teruggelopen en na een opfrissing in het hostel, toch maar weer op pad gegaan. Zolang ik loop voel ik me knie niet, maar als ik ga zitten, zeurt mijn hele been... Uiteindelijk kwam ik uit bij Founders Heritage Park. Leuk opgezet, maar niet echt interessant. Gelukkig hadden ze wel een eigen brouwerij en dus heb ik een heerlijk Founders Blond op! Daarna ben ik door Miyazu Garden gelopen en langs Whakaru Marea, om vervolgens weer om te keren naar het hostel. Daar ben ik heerlijk in een hangmat geploft om er alleen maar uit te komen voor het eten. Het was een heerlijke dag!
De laatste dag heb ik het ook heerlijk rustig aan gedaan. 's Morgens even voor mama's verjaardag geskyped en daarna weer een wandeling gemaakt door het dorp. Ook weer mijn tas ingepakt...
Vandaag vroeg op, mijn bus vertrekt om 8.00 uur en ik ga onderweg naar Greymouth. Daar zal ik maar 1 nacht blijven, want er valt weinig te beleven!

Oh ja, ik heb er al een paar foto's opgezet. Er komen er nog meer, maar dan moet ik het even bijkopen en daar heb ik niet genoeg internet tijd voor... Wordt dus vervolgd!

x Debbie